Indyjskie herbaty uprawia się zarówno w południowej części Indii jak i północnej. Dlatego też poszczególne gatunki indyjskiej herbaty dzielą się na te południowoindyjskie i północnoindyjskie. Pierwszy rodzaj gatunku herbat uprawiany w rejonie Madrasu ma taką też nazwę a drugi uprawiany jest w północnym regionie Assam i nosi jego nazwę.

Herbata Madras

Herbaty z południowego regionu Indii charakteryzują się ostrym i szorstkim smakiem, przez co pija się je z mlekiem. Gatunki z tamtych regionów nie są uważane za smaczne. Jedynie ratują się tylko herbaty uprawiane w regionie Madras. Plantacje położone są tam 1800 m nad poziomem morza. Herbaty tamtego rejonu przygotowuje się z liści zebranych w grudniu, styczniu i w lutym, mimo że inne gatunki herbat zbierane są przez cały rok a cały szczyt przypada na okres od marca do maja.

Herbata Asam

Ten gatunek herbat pochodzi z Indii północnych i jest uważany za bardzo dobry gatunek indyjskiej herbaty. W tym z górnego rejonu Asam pochodzi najlepszy rodzaj, z dolnego rejonu gatunek jest najsłabszy i najmniej smaczny. Dodać trzeba też, że w okolicy Bengalu rośnie gatunek indyjskiej herbaty nazywany Darjeeling, plantacje jego położone są 2000 m nad poziomem morza. W Indiach uważa się, że jest najlepszy gatunek herbaty w tym państwie, niektórzy znawcy twierdzą nawet, że jest to gatunek najlepszy na świecie.
Herbata ta daje miodoworóżany odcień smaku i aromatu, napar z niej jest mocny i intensywny. Uważa się, że najlepsza herbata powstaje ze zbiorów prowadzonych w maju, sierpniu, wrześniu i październiku.
W lipcu w Bengalu padają deszcze i ten fakt zdecydowanie źle wpływa na jakość liścia uprawianej herbaty.
Wszystkie herbaty Indyjskie są cięte i bardzo drobne.

Jaki wypadają cejlońskie herbaty na tle indyjskich?

Obok herbat indyjskich bardzo popularne są też herbaty pochodzące z Cejlonu. W tamtym regionie, podobnie jak w Indiach, uprawia się herbatę bardzo wysoko nad poziomem morza. Różne odmiany tych herbat znacznie różnią się od siebie, jeśli chodzi o smak i ich aromat. Herbaty Indyjskie raczej mają swoje smaki przybliżone, a różni ich od siebie jedynie ich jakość.
Ze względu na swój teren, na Cejlonie najwyżej położone plantacje herbat są umiejscowione na wysokości 600 m nad poziomem morza. Daje to więc herbaty niezbyt dobrego gatunku. Z łatwością można więc wywnioskować, że tylko herbaty, których uprawy położone są bardzo wysoko w górach są lepsze gatunkowo niż te, które uprawia się niżej.
Cejlońskie herbaty sprzedawane są jako mieszanki dużych liści.